Babcia i Dziadek po Japońsku

      Podczas warsztatów dzieci uczyły się pisać słowa Babcia i Dziadek także słownictwa związanego z rodziną, domem, przyjaciółmi i przyrodą. Wykorzystaliśmy czarny tusz , pędzelki i patyczki. Pięknie i dokładnie kaligrafowane znaki wyglądały jak obrazki  i wywoływały  wielką ciekawość wśród oglądających.

      Sztuka chińskiej i japońskiej kaligrafii pisma jest starą i trudną sztuką. Tradycyjnie język japoński zapisywany był, podobnie jak inne języki wschodnioazjatyckie, pionowo tategaki. Znaki zapisywane były w kolumnach, od góry do dołu, a kolumny następowały w kolejności od prawej do lewej.

Żeby czytać i pisać po japońsku, należy znać:

1. około 2000 znaków kanji
2. dwa sylabariusze kana, czyli hiraganę i katakanę.
3. dodatkowo romaji (dosł. ‘znaki łacińskie’), czyli zapis alfabetem łacińskim – używanym głównie w materiałach dla obcokrajowców ale nam aby wyrazić emocje i szacunek do Babci i Dziadka wystarczy kilka znaków i wielki całus!